A phaidrín do dhùisg mo dhéar
An bhean uasal Albanach Aithbhreac Inghean Corcadail (fl. 1470) a scríobh an dán A phaidrín do dhùisg mo dhéar.
I ndilchuimhne ar a fear céile, Niall Óg Mac Néill, a chum sí é agus é scríofa i ndán díreach, rud a léiríonn gur bhean oilte an t-údar.[1][2]
Tá an dán le fáil i Leabhar Deathan Lios Mòir.
A phaidrín do dhùisg mo dhéar
cuir in eagar- A Phaidrín do dhúisg mo dhéar,
- ionmhain méar do bhitheadh ort;
- onmhain cridhe fáilteach fial
- gá raibhe riamh gus a nocht.**
- Dá éag is tuirseach atáim,
- an lámh má mbítheá gach n-uair,
- nach cluinim a beith i gclí
- agus nach bhfaicim í uaim.
- Mo chridhe-se is tinn atá
- ó theacht go crích an lá dhúinn;
- ba ghoirid do éist ré ghlóir,
- ré h-agallaimh an óig úir.
- Béal asa ndob aobhdha glór,
- dhéantaidhe a ghó is gach tír:
- leómhan Muile na múr ngeal,
- seabhag Íle na magh mín.
- Fear ha ghéar meabhair ar dhán,
- ó nach deachaidh dáimh gan díol;
- taoiseach deigh-einigh suairc séimh,
- agá bhfaightí méin mheic ríogh.
- Dámh ag teacht ó Dhún an Óir
- is dámh ón Bhóinn go a fholt fiar:
- minic tháinig iad fá theist,
- ná mionca ná leis a riar.
- Seabhag seangglan Sléibhe Gaoil,
- fear do chuir a chaoin ré cléir;
- dreagan Leódhuis na learg ngeal,
- éigne Sanais na sreabh séimh.
- A h-éagmhais aon duine a mháin
- im aonar atáim dá éis,
- gan chluiche, gan chomhrádh caoin,
- gan ábhacht, gan aoibh i gcéill.